چربی گیر واحدی است که جهت جداسازی ذرات جامد یا مایع از یک فاز مایع به کار می رود. مواد قابل شناوری (به طور عمده روغن های غیر امولسیونی و مواد آلی) معمولا در طراحی تجهیزات تصفیه مقدماتی در صنعت نسبت به مواد قابل ته نشینی از اهمیت بیشتری برخوردار می باشند. بدین منظور در بیشتر پالایشگاه ها، واحدهای شیمیایی و سایر واحدهای صنعتی از تجهیزات جداسازی آب – روغن استفاده می شود. یکی از انواع چربی گیر، چربی گیر DAF میباشد.
سیستم های جداسازی روغن – آب در پساب توسط چربی گیرهای اوژن
قبل از آنکه سیستم و یا دستگاهی جهت جداسازی روغن از آب یا پساب انتخاب شود لازم است تا نوع پساب روغنی که باید مورد تصفیه قرار گیرد مشخص شود. اشکال مختلف روغن جهت تصفیه عبارتند از:
- روغن به شکل امولسیون
- روغن محلول
- امولسیون های پایدار شیمیایی
- ذرات معلق احاطه شده توسط روغن
-
شناورسازی ذرات با هوا در چربی گیر DAF
در این روش جداسازی از طریق وارد کردن حباب های ریز گاز (معمولا هوا) به داخل فاز مایع صورت می پذیرد. حباب های هوا به ذرات جامد می چسبند و نیروی شناوری مجموعه ذره و حباب های گاز به قدری زیاد است که سبب صعود ذره به سطح می شود ، بدین ترتیب می توان ذراتی را که چگالی آن ها از از مایع بیشتر است را نیز به سطح واداشت .
به طور کلی فرآیند شناورسازی با هوا از ۴ مرحله اصلی تشکیل می شود:
- تولید حباب در پساب روغنی
- برخورد بین حباب های گاز و قطرات روغن شناور در آب
- چسبیدن ذرات روغن به حباب های گاز
- صعود مجموعه هوا – روغن به سطح پساب
جداسازی ذرات بوسیله شناورسازی از همان قوانین ته نشینی ولی در جهت معکوس پیروی می کند. زمان ماند یکی از متغیرهای بسیار مهم در سیستم های شناورسازی با هوا محسوب می شود . زمان ماند اساسا بستگی به سرعت صعود حباب های هوا در محلول دارد و سرعت صعود با استفاده از قانون استوکس قابل محاسبه است.
در شناورسازی با هوای محلول (DAF) ابتدا هوا تحت فشار در پساب حل شده و سپس با آزاد کردن پساب تحت فشار به فشار اتمسفری حباب ها تشکیل و آزاد می شوند. مقدار هوایی که در پساب حل می شود عموما از قانون هنری پیروی می کند.
پس از اشباع شدن پساب از گاز ، از شیر فشارشکن گذشته و وارد حوض شناورسازی می گردد.
مقدار هوایی که به صورت تئوری در هنگام کاهش فشار و رسیدن به فشار اتمسفری از محلول خارج می شود. یکی از عوامل مهم در سیستم های چربی گیر DAF نسبت هوا به جامدات می باشد و در یک طراحی خوب این نسبت باید بهینه باشد.
در سیستم های DAF با جریان برگشتی ، به دلیل اینکه تمام هوا به جریان برگشتی اضافه شده و آلودگی های معلق در جریان پساب خام می باشند.
